فرانکفورت

فرانکفورت (به آلمانی: Frankfurt am Main)، با جمعیت ۷۶۱٫۵۶۱ نفر، بزرگ‌ترین شهر ایالت هسن در آلمان و پنجمین شهر بزرگ آلمان می‌باشد. این شهر به مدت پنج قرن شهر آزاد فرانکفورت نام داشت و یکی از مهمترین شهرهای امپراتوری مقدس روم بود که در سال ۱۸۶۶ حاکمیت مستقل خود را از دست داد.

اقتصاد و موقعیت

فرانکفورت امروزه یکی از ثروتمندترین مراکز اروپا و مرکز فرهنگ، ادبیات و همچنین بانکها است. فرانکفورت با حومه‌اش راین-ماین، بعد از راین-رور بزرگ‌ترین مرکز حومه‌ای آلمان به‌شمار می‌رود.

فرانکفورت قرارگاه بانک مرکزی اروپا و مهم‌ترین شهر اقتصادی قاره اروپا است. این شهر همچنین به دلیل دارا بودن نمایشگاه در جهان شهرت پیدا کرده‌است. در عین حال یکی از بزرگ‌ترین مناطق حمل و نقل اروپا نیز است. موقعیت مرکزی فرانکفورت در اروپا نیز باعث رشد فرودگاه فرانکفورت نیز شده‌است.

بدون همتا در کل اروپا، آسمانخراش‌های‌ فرانکفورت نیز هستند که به Frankfurter Skyline شهرت یافته‌اند. دانشگاه گوته فرانکفورت به نام گوته نام‌گذاری شده و فرانکفورت از این گذشته دارای یک دانشسرای عالی صنعتی، دانشگاه هنرهای تجسمی (اشتدل)، دانشگاه فلسفه و الهیات، دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی و مدرسه بین‌المللی اقتصاد و مدیریت نیز است.

تاریخ

نام فرانکفورت بر ماین از Franconofurt مشتق می‌شود؛ که Franco به قوم ژرمن فرانک‌ها برمی‌گردد. furt نیز به معنی منطقه کم‌عمق رود یا نهری است که گذر از آن برای انسان میسر است (پایاب). در این منطقه آلمان‌ها و فرانک‌ها باهم زندگی می‌کردند. نام فرانکفورت بر ماین نخستین بار در یکی از متن‌های رسمی شارلمانی ۲۲ فوریه ۷۹۴ استفاده شد.

در امپراتوری مقدس روم، فرانکفورت یکی از مهم‌ترین شهرها بود. امپراتور آلمان، از سال ۸۵۵ در فرانکفورت انتخاب می‌شد و در آخن تاج‌گذاری می‌کرد. از سال ۱۵۶۲ نیز تاج‌گذاری امپراتور، حتی در شهر فرانکفورت انجام می‌گرفت. این سنت در سال ۱۷۹۲ و با انتخاب فرانس دوم پایان پذیرفت.

در جنگ سی‌ساله (جنگ داخلی بین دو مذهب در آلمان)، فرانکفورت بی‌طرف ماند، ولی با اپیدمی طاعون در خود و حومه‌اش مواجه شد. بعد از پایان جنگ، فرانکفورت سلامت خود را بازیافت.

در جنگ‌های ناپلئونی، فرانکفورت توسط نیروهای فرانسوی اشغال شد. بعد از انقلاب مارس ۱۸۴۸ فرانکفورت مرکز اولین مجمع ملی آلمان (پارلمان آلمان) بود.

فرانکفورت استقلال خود را در جنگ اتریش-پروس از دست داد، هنگامی که پروس به چند ایالت کوچک‌تر تقسیم‌بندی شد که یکی از آنها شهر آزاد فرانکفورت بود.

سال ۱۹۱۴ شهروندان فرانکفورت دانشگاه آن را تأسیس کردند که بعدها نام دانشگاه یوهان ولفگانگ گوته را بر خود گرفت. در جنگ جهانی دوم فرانکفورت بارها بمب‌باران شد و حدود ۵۵۰۰ شهروند آن جان خود را از دست دادند. پس از جنگ جهانی، مانند سایر شهرهای دیگر آلمان، فرانکفورت شکوفایی خود را باز به دست آورد. در دوران آلمان تحت اشغال متفقین این مرکز منطقه اشغال نظامی ایالات متحده بود.

اماکن دیدنی

فرانکفورت دارای آسمان خراش‌های بلند، خانه اپرا، سالن‌های تئاتر، باغ وحش، مراکز خرید و پارک‌های متنوع می‌باشد و بیش از ۵۰ موزه را در خود جای داده‌است.

شهرهای خواهر

فرانکفورت با شهرهای زیر خواهر است:

  • 1960 فرانسه لیون، فرانسه
  • 1966 بریتانیا بیرمنگام، بریتانیا
  • 1971 ایتالیا میلان، ایتالیا
  • 1979 مصر قاهره، مصر
  • 1988 چین گوانگ‌ژو، چین
  • 1989 کانادا تورنتو، کانادا
  • 1990 جمهوری چک پراگ، جمهوری چک
  • 1990 مجارستان بوداپست، مجارستان
  • 1991 آلمان لایپزیگ، آلمان
  • 1991 نیکاراگوئه گرانادا، نیکاراگوئه
  • 2005 امارات متحده عربی دوبی، امارات متحده عربی
  • 2011 ژاپن یوکوهاما، ژاپن

منبع:ویکی پدیا فارسی

ایالت های آلمان

ایالت‌های آلمان
شناخته‌شده Länder (زبان آلمانی)
رده‌ها ایالت
مکان آلمان
تعداد ۱۶
جمعیت ۶۶۰ ۹۹۹ (ایالت برمن) – ۱۷ ۵۷۱ ۸۵۶ (نوردراین-وستفالن)
مساحت ۴۱۰ کیلومتر مربع (۱۵۸ مایل مربع) (ایالت برمن) – ۷۰٬۵۴۹٫۴ کیلومتر مربع (۲۷٬۲۳۹٫۲۹ مایل مربع) (بایرن)
دولت State government
زیربخش‌ها Borough، District, Amt، رگیرونگسبتسیرک

آلمان دارای نظام سیاسی جمهوری فدرال دموکراتیک پارلمانی بوده و دارای ۱۶ ایالت است. هر ایالت دارای یک دولت و قانون اساسی و تا حد زیادی خود مختار و بر اساس سازمان داخلی خود مدیریت می‌شود. دو ایالت برلین و هامبورگ فقط یک شهر هستند. ایالت برمن نیز فقط از دو شهر تشکیل شده‌است. سیزده ایالت دیگر دارای چندین شهر و روستا می‌باشند.

نشان پرچم نام ایالت پایتخت مساحت جمعیت سال الحاق
Coat of arms of Baden-Württemberg (lesser).svg Flag of Baden-Württemberg.svg بادن-وورتمبرگ اشتوتگارت ۳۵٬۷۵۲ ۱۰٬۷۵۵٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Bayern Wappen.svg Flag of Bavaria (striped).svg بایرن مونیخ ۷۰٬۵۵۲ ۱۲٬۵۴۲٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Brandenburg Wappen.svg Flag of Brandenburg.svg براندنبورگ پوتسدام ۲۹٬۴۷۹ ۲٬۵۰۰٬۰۰۰ ۱۹۹۰
Country symbol of Berlin color.svg Flag of Berlin.svg برلین برلین ۸۹۲ ۳٬۴۶۹٬۰۰۰ ۱۹۹۰
Bremen Wappen.svg Flag of Bremen.svg برمن برمن ۴۱۹ ۶۶۱٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Coat of arms of Thuringia.svg Flag of Thuringia.svg تورینگن ارفورت ۱۶٬۱۷۲ ۲٬۲۳۱٬۰۰۰ ۱۹۹۰
Coat of arms of Rhineland-Palatinate.svg Flag of Rhineland-Palatinate.svg راینلاند-فالتز ماینز ۱۹٬۸۵۳ ۴٬۰۵۲٬۸۰۳ ۱۹۴۹
Wappen des Saarlands.svg Flag of Saarland.svg زارلاند زاربروکن ۲٬۵۶۹ ۱٬۰۱۸٬۰۰۰ ۱۹۵۷
Coat of arms of Saxony.svg Flag of Saxony.svg زاکسن درسدن ۱۸٬۴۱۶ ۴٬۱۴۳٬۰۰۰ ۱۹۹۰
Wappen Sachsen-Anhalt.svg Flag of Saxony-Anhalt (state).svg زاکسن-آنهالت ماگدبورگ ۲۰٬۴۴۶ ۲٬۳۳۱٬۰۰۰ ۱۹۹۰
DEU Schleswig-Holstein COA.svg Flag of Schleswig-Holstein.svg شلسویگ-هولشتاین کیل ۱۵٬۷۹۹ ۲٬۸۳۳٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Coat of arms of Mecklenburg-Western Pomerania (great).svg Flag of Mecklenburg-Western Pomerania.svg مکلنبورگ-فورپومرن شورین ۲۳٬۱۸۰ ۱٬۶۳۹٬۰۰۰ ۱۹۹۰
Coat of arms of North Rhine-Westfalia.svg Flag of North Rhine-Westphalia.svg نوردراین-وستفالن دوسلدورف ۳۴٬۰۸۵ ۱۷٬۸۳۷٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Coat of arms of Lower Saxony.svg Flag of Lower Saxony.svg نیدرزاکسن هانوفر ۴۷٬۶۰۹ ۷٬۹۱۴٬۰۰۰ ۱۹۴۹
DEU Hamburg COA.svg Flag of Hamburg.svg هامبورگ هامبورگ ۷۵۵ ۱٬۷۸۸٬۰۰۰ ۱۹۴۹
Coat of arms of Hesse.svg Flag of Hesse.svg هسن ویسبادن ۲۱٬۱۱۵ ۶٬۰۶۶٬۰۰۰ ۱۹۴۹

بن

Federal City of Bonn
Bundesstadt Bonn
پرچم Federal City of Bonn
پرچم
نشان رسمی Federal City of Bonn
نشان رسمی

Federal City of Bonn در آلمان قرار گرفته‌است

Federal City of Bonn
Federal City of Bonn
مختصات: blank۵۰°۴۴′۰۲٫۳۷″ شمالی ۷°۵′۵۹٫۳۳″ شرقیمختصات: blank۵۰°۴۴′۰۲٫۳۷″ شمالی ۷°۵′۵۹٫۳۳″ شرقی
کشور آلمان
ایالت نوردراین-وستفالن
منطقه اداری Cologne
ناحیه ناحیه شهری
بنا نهاده 1st century BC
حکومت
 Lord Mayor Ashok-Alexander Sridharan (CDU)
مساحت
 کل ۱۴۱٫۲۲ کیلومتر مربع (۵۵ مایل مربع)
ارتفاع ۶۰ متر (۲۰۰ پا)
جمعیت (۲۰۱۱-۱۲-۳۱)
 جمعیت ۳۲۷۹۱۳
 تراکم ۲٬۳۰۰/کیلومتر مربع (۶٬۰۰۰/مایل مربع)
منطقهٔ زمانی
CET/CEST (UTC+1/+2)
کدهای پستی ۵۳۱۱۱–۵۳۲۲۹
کدهای شماره‌گیری ۰۲۲۸
پلاک خودرو BN
وبگاه

www.bonn.de

بُن (به آلمانیBonn) یکی از شهرهای آلمان در ایالت نوردراین-وستفالن است. این شهر از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان اتحاد آلمان شرقی و غربی در اکتبر ۱۹۹۰، پایتخت کشور آلمان غربی بود.

شهرهای خواهر

بن با شهرهای زیر خواهر است:

blank

نمایی از مرکز شهر بن

منبع: ویکی پدیا

آلمان غربی

جمهوری فدرال آلمان
Bundesrepublik Deutschland
 blank

blank

۱۹۴۹–۱۹۹۰ blank
blank blank
پرچم نشان نظامی
شعار
Einigkeit und Recht und Freiheit
یگانگی و حق و آزادی
سرود
Das Lied der Deutschen
سرود آلمانی‌ها
blank

 

پایتخت بن
زبان‌(ها) آلمانی
دولت فدرال جمهوری پارلمانی
رئیس‌جمهور
 – ۱۹۴۹–۱۹۵۹ تئودور هویس
 – ۱۹۵۹–۱۹۶۹ هاینریش لوبکه
 – ۱۹۶۹–۱۹۷۴ گوستاو هاینمان
 – ۱۹۷۴–۱۹۷۹ والتر شیل
 – ۱۹۷۹–۱۹۸۴ کارل کارستنس
 – ۱۹۸۴–اتحاد (به عنوان رئیس‌جمهور کشور متحد تا سال ۱۹۹۴ ادامه داشت) ریشارد فون وایستکر
صدر اعظم
 – ۱۹۴۹–۱۹۶۳ کنراد آدناور
 – ۱۹۶۳–۱۹۶۶ لودویگ ارهارد
 – ۱۹۶۶–۱۹۶۹ کورت گئورگ کیزینگر
 – ۱۹۶۹–۱۹۷۴ ویلی برانت
 – ۱۹۷۴–۱۹۸۲ هلموت اشمیت
 – ۱۹۸۲–اتحاد (به عنوان صدر اعظم کشور متحد تا سال ۱۹۹۸ ادامه داشت) هلموت کوهل
قانونگذار بوندستاگ
دوره تاریخی جنگ سرد
 – تاسیس ۲۳ مه ۱۹۴۹
 – الحاق ۱۹۹۰ ۳ اکتبر ۱۹۹۰
مساحت
 – ۱۹۹۰ ۲۴۸۵۷۷کیلومترمربع (۹۵٬۹۷۶مایل‌مربع)
جمعیت
 – حدود ۱۹۹۰ ۶۳۲۵۴۰۰۰
     تراکم جمعیت ۲۵۴٫۵ /کیلومترمربع (۶۵۹٫۱ /مایل‌مربع)
یکای پول مارک آلمان (DM)
در زارلاندفرانک فرانسه و زار فرانک ژانویه ۱۹۵۷ تا ژوئیه ۱۹۵۹
دامنه سطح‌بالای کد کشوری .de
فهرست پیش‌شماره تلفنی کشورها +۴۹

آلمان غربی (به آلمانیWestdeutschland) با نام رسمی جمهوری فدرال آلمان (به آلمانی: Bundesrepublik Deutschland) کشوری بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم و شکست رایش سوم، ایجاد شد و تا سال ۱۹۹۰ وجود مستقل داشت.
در سال ۱۹۹۰ با پیوستن به آلمان شرقی، جمهوری فدرال آلمان (به آلمانی: Bundesrepublik Deutschland) تشکیل شد.

تاریخچه

Map-Germany-1945.svg

دو کشور آلمان شرقی و آلمان غربی، بنا بر توافق سران ایالات متحده و بریتانیا با اتحاد جماهیر شوروی، در کنفرانس یالتا در مورد جداسازی آلمان در سال ۱۹۴۹ اعلام موجودیت کردند. به موجب این قرارداد آلمان به چهار منطقه تقسیم شد، نیروهای فرانسه در جنوب غرب، بریتانیا در شمال غرب، ایالات متحده در جنوب و اتحاد جماهیر شوروی در شرق مستقر شدند. سه منطقه انگلیس، فرانسه و آمریکا با نام جمهوری فدرال آلمان (آلمان غربی) و منطقه شرقی با نام جمهوری دموکراتیک آلمان (آلمان شرقی) اعلام موجودیت کردند.

در سال ۱۹۹۰ جمهوری دموکراتیک آلمان به پیوستن با جمهوری فدرال آلمان رای داد و آلمان متحد با نام جمهوری فدرال آلمان اعلام موجودیت کرد.

سران

رؤسای جمهور

  • ۱۹۴۹–۱۹۵۹ تئودور هویس
  • ۱۹۵۹–۱۹۶۹ هاینریش لوبکه
  • ۱۹۶۹–۱۹۷۴ گوستاو هاینمان
  • ۱۹۷۴–۱۹۷۹ والتر شیل
  • ۱۹۷۹–۱۹۸۴ کارل کارستنس
  • ۱۹۸۴–اتحاد (به عنوان رئیس‌جمهور کشور متحد تا سال ۱۹۹۴ ادامه داشت) ریچارد فون وایستکر

صدراعظم

  • ۱۹۴۹–۱۹۶۳ کنراد آدناور
  • ۱۹۶۳–۱۹۶۶ لودویگ ارهارد
  • ۱۹۶۶–۱۹۶۹ کورت گئورگ کیزینگر
  • ۱۹۶۹–۱۹۷۴ ویلی برانت
  • ۱۹۷۴–۱۹۸۲ هلموت اشمیت
  • ۱۹۸۲–اتحاد (به عنوان صدر اعظم کشور متحد تا سال ۱۹۹۸ ادامه داشت) هلموت کوهل

جغرافیا

  • موقعیت: اروپای مرکزی – مجاور دریای بالتیک و شمال
  • جمعیت: ۶۳٬۲۵۴٬۰۰۰ (حدود ۱۹۹۰)
  • وسعت: ۲۴۸٬۵۷۷ کیلومتر مربع
  • پایتخت: بن
  • شهرهای مهم: فرانکفورت، مونیخ، هامبورگ
  • نوع حکومت: جمهوری فدرال
  • تاریخ عضویت در سازمان ملل: ۱۹۷۳

تقسیمات کشوری

Deutschland Bundeslaender 1957.png

  • بادن-وورتمبرگ
  • زارلند
  • بایرن
  • راینلاند-فالتس
  • هسن
  • نوردراین-وستفالن
  • نیدرزاکسن
  • برمن
  • هامبورگ
  • شلسویگ-هولشتاین

ورزش

Stamp football WC 1974 deutsche bundespost.jpg

  • قهرمانی
  • جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴
  • جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴
  • جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ م جهانی فوتبال ۲۰۱۴

منبع: ویکی پدیا

قوانین ویزای شنگن اروپا

قوانین ویزای حوزه شنگن (اروپا) به قوانینی گفته می‌شود که توسط اتحادیه اروپا تعیین و در حوزه شنگن و دیگر اعضای اتحادیه اروپا به اجرا در می‌آید. این قوانین می‌گوید اگر فردی غیر اروپایی بخواهد به کشورهای عضو اتحادیه اروپا، حوزه اقتصادی اروپا، سوئیس، کرواسی، بلغارستان، قبرس یا رومانی شود باید ویزای شنگن دریافت کند.

حوزه شنگن شامل ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و چهار کشور غیر عضو ایسلند، لیختن‌اشتاین، نروژ و سوئیس می‌شود. بلغارستان، کرواسی، قبرس و رومانی هنوز عضوی از شنگن نیستند اما قوانین ویزای آنها بر اساس قوانین ویزای شنگن بنا شده‌است. با در نظر گرفتن اهداف سفر، ویزای عادی شینگن به هفت نوع C, B، A , ویزای ملی ,ویزای دوبار ورود , ویزای یک بار ورود و ویزای چندبار ورود تقسیم می‌شود.

منطقه شنگن ۲۶ کشور را شامل می‌شود. این کشورها عبارتند از: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد و سوئیس.

نقشه قوانین ویزا

blank

  کشورهای عضو شنگن
  سایر اعضای اتحادیهٔ اروپا که سیاست‌های ویزای مشابه شنگن دارند
  اعضای اتحادیهٔ اروپا که سیاست‌های ویزای مجزا دارند
  کشورهایی که فرود به آن‌ها برای ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه برای اعضای شنگن آزاد است؛ در بعضی شرایط این مدت برای بعضی از کشورهای ضمیمه ۲ بیشتر است. (EC 539/2001 Annex II)
  نیاز به درخواست ویزا برای ورود به حوزه شنگن و سفر به بعضی از کشورهای دیگر شنگن در برخی شرایط (EU 2018/1806 Annex I)
  نیاز به درخواست ویزا برای ورود به هر کشور حوزه شنگن (EC 810/2009 Annex IV)
  مدارک سفر پذیرفته نمی‌شود.

توافق‌نامه شنگن

  اعضای اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور دارند
  اعضای اتحادیه اروپا که درخواست حضور در توافق‌نامهٔ شنگن داده‌اند
  اعضای اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور ندارند
  اعضای غیر اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور دارند
توضیحات منطقهٔ مسافرت آزاد
تأسیس ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵
اعضا
تحت سیاست اتحادیه اروپا
وسعت ۴٬۳۱۲٬۰۹۹ km۲

توافق‌نامهٔ شنگن (به انگلیسی: Schengen Agreement) توافق‌نامه‌ای است که به برداشته شدن مرز بین ۶ کشور اروپایی انجامید و امکان مسافرت بدون روادید بین این کشورها را فراهم کرد. این توافق‌نامه در سال ۱۹۸۵ بین پنج کشور اروپای غربی به امضا رسید و کشورهای دیگر به تدریج به این توافق‌نامه ملحق شدند. در حال حاضر ۲۶ کشور اروپایی از قوانین این توافق‌نامه پیروی می‌کنند.

تاریخچه:

توافق‌نامهٔ شِنگن در سال ۱۹۸۵در روستایی به نام شنگن از توابع لوکزامبورگ از سوی بلژیک، فرانسه، آلمان غربی، هلند و لوکزامبورگ به امضا رسید. تمام کشورهای اتحادیه اروپا بجز بریتانیا و ایرلند وارد این توافق‌نامه شده‌اند. در حال حاضر (سال ۲۰۱۲) ۲۶ کشور عضو این توافق‌نامه هستند. این ۲۶ کشور عبارت اند از: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس. پس از حوادث ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵ در پاریس، دولت فرانسه تفاهم نامه شنگن را به حالت تعلیق درآورد و در مرزهای خود حالت فوق‌العاده را اعلام کرد.

منبع ویکی پدیا

منطقه شنگن

 
blank

  منطقه شنگن
  ریز کشورها با مرز آزاد
  درحال الحاق
شرح محدوده تردد آزاد
تأسیس ۱۹۹۵
اعضاء
سیاست. اتحادیه اروپا
جمعیت ۴۱۹٬۳۹۲٬۴۲۹ نفر
گستردگی ۴٬۳۱۲٬۰۹۹ کیلومتر مربع

حوزه شنگن یا منطقه شنگن (به انگلیسی: Schengen Area) به ۲۶ کشور اروپایی گفته می‌شود که قانون کنترل گذرنامه در بدو ورود را برای شهروندان این منطقه حذف کرده‌اند. در مورد بین‌الملل نیز با گرفتن روادید هرکدام از کشورهای این منطقه، می‌توان به دیگر کشورها نیز بدون نیاز به روادید تازه، سفر نمود. بعدها نام این منطقه به پیمان شنگن تغییر یافت. در حوزه شنگن، حرکت و مبادله هرنوع کالا، اطلاعات، پول و افراد، بشرط قانونی بودن، جایز و بدون هرگونه ملاحظات گمرکی خواهد بود. این پیمان‌نامه در سال ۱۹۸۵ و بین پنج کشور اروپایی منعقد شد.

شرایط:

تمامی کشورهای عضو دارای سیاستی مدون و همسان در مورد مرز هوایی، روادید، عملیات و همکاری پلیس و حریم خصوصی اطلاعاتی دارند. با در نظر گرفتن اهداف سفر، ویزای عادی شینگن به چهار نوع C، B، A و D تقسیم می‌شود.

اعضا:

کشور گستردگی
(km²)
جمعیت امضای پیمان تاریخ پیاده‌سازی
blank اتریش ۸۳٬۸۷۱ ۸٬۴۱۴٬۶۳۸ ۲۸ آوریل ۱۹۹۵ ۱ دسامبر ۱۹۹۷
blank بلژیک ۳۰٬۵۲۸ ۱۱٬۰۰۷٬۰۲۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank جمهوری چک ۷۸٬۸۶۶ ۱۰٬۵۳۵٬۸۱۱ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank دانمارک
(بجز گرینلند و جزایر فارو)
۴۳٬۰۹۴ ۵٬۵۶۴٬۲۱۹ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶ ۲۵ مارس ۲۰۰۱
blank استونی ۴۵٬۲۲۶ ۱٬۳۴۰٬۱۹۴ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank فنلاند ۳۳۸٬۱۴۵ ۵٬۳۹۱٬۷۰۰ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶ ۲۵ مارس ۲۰۰۱
blank فرانسه
(بجز بخش‌های تابعه بیرون‌از خاک فرانسه)
۵۵۱٬۶۹۵ ۶۳٬۹۲۹٬۰۰۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank آلمان ۳۵۷٬۰۵۰ ۸۱٬۷۹۹٬۶۰۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank یونان ۱۳۱٬۹۹۰ ۱۰٬۸۱۵٬۱۹۷ ۶ نوامبر ۱۹۹۲ ۱ ژانویه ۲۰۰۰
blank مجارستان ۹۳٬۰۳۰ ۹٬۹۷۹٬۰۰۰ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank ایسلند ۱۰۳٬۰۰۰ ۳۱۸٬۴۵۲ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶
۱۸ مه ۱۹۹۹
۲۵ مارس ۲۰۰۱
blank ایتالیا ۳۰۱٬۳۱۸ ۶۰٬۶۸۱٬۵۱۴ ۲۷ نوامبر ۱۹۹۰ ۲۶ اکتبر ۱۹۹۷
blank لتونی ۶۴٬۵۸۹ ۲٬۲۴۵٬۳۵۷ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank لیختن‌اشتاین ۱۶۰ ۳۶٬۰۱۰ ۲۸ فوریه ۲۰۰۸ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۱
blank لیتوانی ۶۵٬۳۰۳ ۳٬۲۰۷٬۰۶۰ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank لوکزامبورگ ۲٬۵۸۶ ۵۱۱٬۸۴۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank مالت ۳۱۶ ۴۱۷٬۶۰۸ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank هلند
(بغیر از آروبا، کوراسائو، سینت مارتن و جزایر کارائیب هلند)
۴۱٬۵۲۶ ۱۶٬۷۰۳٬۷۰۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank نروژ       (بجز سوالبارد) ۳۸۵٬۱۵۵ ۵٬۰۶۳٬۷۰۹ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶
۱۸ مه ۱۹۹۹
۲۵ مارس ۲۰۰۱
blank لهستان ۳۱۲٬۶۸۳ ۳۸٬۱۸۶٬۸۶۰ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank پرتغال ۹۲٬۳۹۱ ۱۰٬۶۴۷٬۷۶۳ ۲۵ ژوئن ۱۹۹۱ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank اسلواکی ۴۹٬۰۳۷ ۵٬۴۴۰٬۰۷۸ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank اسلوونی ۲۰٬۲۷۳ ۲٬۰۴۸٬۹۵۱ ۱۶ آوریل ۲۰۰۳ ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷
blank اسپانیا
(همراه بخش‌های سئوتا و ملیلیه)
۵۰۶٬۰۳۰ ۴۶٬۰۳۰٬۱۰۹ ۲۵ ژوئن ۱۹۹۱ ۲۶ مارس ۱۹۹۵
blank سوئد ۴۴۹٬۹۶۴ ۹٬۴۱۵٬۵۷۰ ۱۹ دسامبر ۱۹۹۶ ۲۵ مارس ۲۰۰۱
blank  سوئیس ۴۱٬۲۸۵ ۷٬۸۶۶٬۵۰۰ ۲۶ اکتبر ۲۰۰۴ ۱۲ دسامبر ۲۰۰۸
blank اتحادیه اروپا ۴٬۱۸۹٬۱۱۱ ۴۱۷٬۵۹۷٬۴۶۰ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ ۲۶ مارس ۱۹۹۵

ویزای شنگن

ویزای شینگن یک نوع ویزای اقامت کوتاه است که به شخص اجازه سفر به کشورهای عضو توافق‌نامه منطقه شینگن داده می‌شود و هر اقامت می‌تواند تا ۹۰ روز برای اهداف گردشگری یا تجاری صورت گیرد. این ویزا به عنوان رایج‌ترین ویزا در اتحادیه اروپا شناخته می‌شود و دارنده را قادر می سازد که آزادانه در کشورهای عضو، که ۲۶ کشور هستند، تردد داشته باشد و هیچ گونه کنترل مرزی برای آنها وجود ندارد.

این ویزا برای افراد غیر اروپایی که بخواهند به کشورهای عضو اتحادیه اروپا، حوزه اقتصادی اروپا، سوئیس، کرواسی، بلغارستان، قبرس یا رومانی وارد شوند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

حوزه شنگن شامل ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و چهار کشور غیر عضو ایسلند، لیختن‌اشتاین، نروژ و سوئیس می‌شود. بلغارستان، کرواسی، قبرس و رومانی هنوز عضوی از شنگن نیستند اما قوانین ویزای این کشورها نیز با تبعیت از قوانین ویزای شنگن وضع شده‌است. با در نظر گرفتن اهداف سفر، ویزای عادی شنگن به چهار نوع C, B، A و D تقسیم می‌شود.

آلمان شرقی

جمهوری دموکراتیک آلمان
Deutsche Demokratische Republik
blank blank
پرچم نشان نظامی
شعار
کارگران جهان متحد شوید!
(Proletarier aller Länder, vereinigt Euch!)
سرود
برخاسته از خرابه‌ها
(Auferstanden aus Ruinen)
blank
پایتخت برلین شرقی
زبان‌(ها) رسمی: آلمانی
زبان اقلیت: سوربی
دولت دولت سوسیالیستی (نظام تک‌حزبی مارکسیسم-لنینیسم)
رئیس شورای دولت
– ۱۹۴۹–۱۹۶۰ ویلهلم پیک (رئیس‌جمهور)
– ۱۹۶۰–۷۳ والتر اولبریخت
– ۱۹۷۳–۷۶ ویلی اشتوف
– ۱۹۷۶–۸۹ اریش هونکر
– ۱۹۸۹ اگون کرنتس
– ۱۹۸۹–۹۰ مانفرد گرلاخ
رئیس شورای وزیران
– ۱۹۴۹–۶۴ اتو گروتول
– ۱۹۶۴–۷۳ ویلی اشتوف
– ۱۹۷۳–۷۶ هورست زیندرمان
– ۱۹۷۶–۸۹ ویلی اشتوف
– ۱۹۸۹–۹۰ هانس مدرف
– ۱۹۹۰ لوتار د مزیر
قانونگذار فولکس کامر
دوره تاریخی جنگ سرد
– تصویب قانون اساسی ۷ اکتبر ۱۹۴۹
– خیزش ۱۹۵۳ آلمان شرقی ۱۶ ژوئن ۱۹۵۳
– بحران برلین ۴ ژوئن ۱۹۶۱
– انقلاب مسالمت آمیز ۱۳ اکتبر ۱۹۸۹
– توافق نهایی ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰
– اتحاد آلمان ۳ اکتبر ۱۹۹۰
مساحت
– ۱۹۹۰ ۱۰۸۳۳۳کیلومترمربع (۴۱٬۸۲۸مایل‌مربع)
جمعیت
– حدود ۱۹۹۰ ۱۶۱۱۱۰۰۰
تراکم جمعیت ۱۴۸٫۷ /کیلومترمربع (۳۸۵٫۲ /مایل‌مربع)
یکای پول مارک آلمان شرقی (M) نام تا ۳۰ ژوئن ۱۹۹۰:
1948–64 Deutsche Mark (DM)
۱۹۶۴–۶۷ Mark der Deutschen Notenbank (MDN)

مارک آلمان (DM)‏ ۱ ژوئیه ۱۹۹۰
دامنه سطح‌بالای کد کشوری .dd۱
فهرست پیش‌شماره تلفنی کشورها +۳۷
امروزه بخشی از blank آلمان

آلمان شرقی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک آلمان دولتی کمونیستی جزو بلوک شرق در طول جنگ سرد بود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۰ در منطقه‌ای از آلمان که تحت اشغال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود حکومت می‌کرد.
در سال ۱۹۹۰ با پیوستن به آلمان غربی، جمهوری فدرال آلمان (به آلمانی: Bundesrepublik Deutschland) تشکیل شد.

تاریخ:

جمهوری دموکراتیک آلمان در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ در برلین شرقی اعلام موجودیت کرد. این اتفاق پنج هفته پس از اعلام موجودیت جمهوری فدرال آلمان در آلمان غربی بود. در سال ۱۹۵۴ این کشور کاملاً مستقل اعلام شد اما بنا به توافقات چهار قدرت جهانی در نشست پستدام نیروهای نظامی شوروی هنوز در این کشور مستقر بودند. این بیش از هر چیز به علت حضور گستردهٔ نیروهای آمریکایی در آلمان غربی و شرایط دوران جنگ سرد بود. آلمان شرقی از اعضای پیمان ورشو بود.

در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ برای اولین بار انتخاباتی آزاد در این کشور برگزار شد و نتیجتاً حزب اتحاد سوسیالیستی که حاکم بود اکثریت را در فولکس‌کامر (مجلس آلمان شرقی) از دست داد. (پیش از این اکثریت این حزب در انتخابات تضمین شده بود).

در ۲۳ اوت فولکس کامر رای به پیوستن آلمان شرقی به جمهوری فدرال آلمان را داد و در نتیجه با اتحاد دوبارهٔ دو آلمان، جمهوری دموکراتیک آلمان ملغی شد.

تجارت (قاچاق) انسان

کسانی که در طول جنگ سرد سعی می‌کردند از آلمان شرقی فرار کنند ممکن بود کشته، زندانی یا شکنجه شوند ولی دولت این کشور به‌قدری با بی‌پولی مواجه بود که برخی از این افراد را پنهانی به آلمان غربی می‌فروخت، کشوری که بیشتر این افراد در وهله نخست سعی داشتند به آنجا فرار کنند. پس از آنکه اقتصاد آلمان شرقی به نوعی در حال سقوط آزاد بود. بسیاری از کارگران متخصص و روشنفکران فرار کرده بودند، همچنین اتحاد جماهیر شوروی در حال بالا کشیدن منابع این کشور بود. در سال ۱۹۶۴ وضعیت مالی به‌قدری خراب شده بود که مقامات این کشور طرحی را آماده کرده بودند برای فروختن زندانیان سیاسی به آلمان غربی. این طرح “häftlingsfreikauf” (خون‌بهای زندانیان) نام داشت. آندریاس آپلت، مؤلف و تاریخ‌دان، می‌گوید: «بین سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۸۹ حدود ۳۳ هزار و ۷۵۵ زندانی سیاسی و ۲۵۰ هزار نفر از بستگان آن‌ها، در ازای مجموعاً ۳٫۵ میلیارد مارک آلمان، به آلمان غربی فروخته شدند.» او می‌گوید: «هر دو طرف از این معامله سود می‌بردند، آلمان شرقی بخاطر اینکه به ارز آلمان غربی نیاز داشت و آلمان غربی بخاطر اینکه می‌خواست مردم را از زندان‌های ضدبشری آلمان شرقی نجات دهد.» زندانیان در مقابل کالاهایی مانند قهوه، مس و نفت نیز مبادله می‌شدند. با این حال، هیچ‌کدام از طرفین علاقه‌ای به علنی کردن این موضوع نداشت، آلمان شرقی بخاطر اینکه نمی‌خواست ضعیف به نظر برسد و آلمان غربی بخاطر اینکه نمی‌خواست به چشم حامی مالی رژیم کمونیستی دیده شود. از همین رو این عملیات پنهان ماند، افراد در راهروهای تاریک راه‌آهن زیر زمینی، او-بان (U-Bahn)، مبادله می‌شدند یا در اتوبوس‌هایی با پلاک قابل تعویض از مرز رد می‌شدند. این پلاک‌ها را در پست بازرسی مرزی تعویض می‌کردند تا اتوبوس‌ها در سوی دیگر مرز شبهه‌ای ایجاد نکنند.

رئیس شورای دولت

  • ویلهلم پیک
  • والتر اولبریخت (والتر اولبریشت)
  • ویلی استوف
  • اریش هونکر
  • اگون کرنتس
  • مانفرد گرلاخ

رئیس شورای وزیران

  • اوتو گروتوول
  • ویلی استوف
  • هورست زیندرمان
  • ویلی استوف
  • هانس مودرو
  • لوتار دو مایتسیر

تقسیمات کشوری

blank
  • روستوک
  • نئوبراندنبورگ
  • شورین
  • فرانکفورت (اودر)
  • پوتسدام
  • ماگدبورگ
  • کوتبوس
  • هاله
  • درسدن
  • لایپزیگ
  • ارفورت
  • کارل
  • کارل مارکس اشتات
  • گرا
  • زوئل

ایالات

  • براندنبورگ
  • مکلنبورگ-فورپومرن
  • ساکسونی
  • زاکسن-آنهالت
  • تورینگن

منبع ویکی پدیا

برلین غربی

West Berlin

West-Berlin
Berlin-Ouest
Berlin (West)
blank blank
blank

blankپرچم برلین غربی

برلین غربی یک برون‌بوم سیاسی درون آلمان شرقی بود که بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۰ وجود داشت. این منطقه شامل مناطق غربی برلین بود که با برلین شرقی و بخش‌هایی از آلمان شرقی مرزبندی شده بود. برلین از زمان محاصره در سال ۱۹۴۸ موقعیت عجیبی یافت، در حالی که برلین شرقی در سال ۱۹۴۹ پایتخت آلمان شرقی اعلام شد، غرب موقعیت برلین غربی را مانند جزیره‌ای در محاصره دشمن حفظ کرد.

برلین غربی جزو مناطق تحت نفوذ آمریکا، بریتانیا و فرانسه بود که در سال ۱۹۴۵ پس از پایان جنگ جهانی دوم به وجود آمده بود. این منطقه از لحاظ سیاسی بخشی از آلمان غربی به‌شمار می‌آمد، هرچند که وضعیت خاصی داشت، چرا که اداره آن رسماً در دست متفقین غربی بود. برلین غربی با حدود دو میلیون نفر جمعیت، پرجمعیت‌ترین شهر آلمان در دوران جنگ سرد به‌شمار می‌رفت.

برلین شرقی که پایتخت آلمان شرقی بود از ۱۳ اوت ۱۹۶۱ تا ۹ نوامبر ۱۹۸۹ با دیواری به نام «دیوار برلین» از برلین غربی جدا شده بود. در ۳ اکتبر ۱۹۹۰ پس از اتحاد آلمان غربی و شرقی، برلین غربی نیز منحل شد.

محاصره برلین غربی:

در سال ۱۹۴۸ در اوج دوران جنگ سرد و پس از اعلام یک جانبه اصلاح پولی در آلمان غربی توسط متحدان غربی که شامل برلین غربی هم می‌شد، شوروی با محاصره اقتصادی برلین غربی واکنش نشان داد. در روز ۲۴ ژوئن محاصره همه‌جانبه برلین توسط نیروهای شوروی رسماً به مرحله اجرا درآمد و ارتباط این شهر با دنیای خارج از جمله خود آلمان غربی قطع شد.

محاصره برلین غربی در شرایطی که این منطقه محصور داشت، مردم این شهر را دچار وحشت کرد. اما دو روز بعد، آمریکا و بریتانیا محاصره را شکستند و با ایجاد یک کریدور هوائی، حمل آذوقه و سایر کالای مورد نیاز مردم را آغاز کردند. از ۲۶ ژوئن ۱۹۴۸ تا حدود یکسال با ۲۷۷ هزار پرواز به برلین غربی، کمک رسانی آمریکا و متحدین ادامه داشت. سرانجام بر اثر فشارهای وارده، در ۱۲ مه ۱۹۴۹ شوروی محاصره را پایان داد.

منبع ویکی پدیا

برلین

برلین
Berlin
پرچم برلینپرچم نشان رسمی برلیننشان رسمی
blank
مکان در آلمان و اروپا
مختصات: blank۵۲°۳۱′ شمالی ۱۳°۲۳′ شرقی مختصات: blank۵۲°۳۱′ شمالی ۱۳°۲۳′ شرقی
کشور آلمان
مساحت
 • شهر ۸۹۱٫۸۲ کیلومتر مربع (۳۴۰ مایل مربع)
ارتفاع ۳۴ متر (۱۱۲ پا)
جمعیت (۲۰۱۶)
 • شهر ۳٬۶۷۱٬۰۰۰
 • تراکم ۴٬۱۰۰/کیلومتر مربع (۱۱٬۰۰۰/مایل مربع)
 • منطقهٔ شهری ۶٬۰۰۴٬۸۵۷
منطقهٔ زمانی CET (یوتی‌سی +۱)
 • تابستان (DST) CEST (یوتی‌سی +۲)
کد(های) پستی ۱۰۰۰۱–۱۴۱۹۹
کد(های) منطقه‌ای ۰۳۰
کد ایزو ۳۱۶۶ DE-BE
پلاک خودرو B
تولید ناخالص داخلی/ اولیه €۱۴۷میلیون یورو میلیارد (۲۰‍۱۸)
کد جغرافیایی منطقه DE3
وبگاه

برلین (به آلمانی: Berlin) یا برلن پایتخت کشور آلمان و بزرگ‌ترین شهر هم از لحاظ جمعیت و هم از لحاظ مساحت در این کشور است و در کل اتحادیه اروپا بعد از خروج بریتانیا مقام اول را دارد.

برلین همچنین یک شهر ایالتی است، یعنی یکی از ایالت‌های شانزده‌گانه آلمان نیز به‌شمار می‌آید.

مساحت آن ۸۹۹ کیلومتر مربع است و این شهر ۳۸ کیلومتر از شمال به جنوب و ۴۵کیلومتر از شرق به غرب امتداد یافته‌است. میانگین ارتفاع آن از سطح دریا ۳۴متر ثبت شده بلندترین ارتفاع (۱۱۵متر) به دو تپه مصنوعی توفلسبرگ و ماگلبرگ مربوط می‌شود.

برلین، بزرگ‌ترین و از نظر تاریخی مهم‌ترین ایالت آلمان است.

این شهر در شمال شرقی آلمان، در کنار رودهای اشپغه و هاول و مرکز متروپل برلین-براندنبورگ واقع شده که نزدیک به شش میلیون جمعیت را با بیش از ۱۸۰ ملیت در خود جا داده‌است.

یک سوم شهر برلین از جنگل، پارک، باغ، رود، کانال و دریاچه تشکیل شده‌است.

اسناد اولیه قرن سیزدهم میلادی نشان می‌دهد که این شهر از مراکز مهم راه‌های اصلی تجارت در اروپا بوده‌است.

برلین در طول تاریخ بارها پایتخت بوده‌است؛ پایتخت ماربرید براندنبورگ (۱۴۱۷–۱۷۰۱)، پادشاهی پروس (۱۷۰۱–۱۹۱۸)، امپراتوری آلمان (۱۸۷۱–۱۹۱۸)، جمهوری وایمار (۱۹۱۹–۱۹۳۳)، رایش سوم (۱۹۳۳–۱۹۴۵). این شهر همچنین در دهه ۱۹۲۰ سومین شهر بزرگ دنیا به‌شمار می‌رفته‌است.

برلین پس از سقوط رایش سوم به دست نیروهای شوروی و پایان جنگ جهانی دوم به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شد، که آلمان شرقی آن را پایتخت خود برگزید و پس از چندی با احداث دیواری ارتباط شرق و غرب این شهر را با هم قطع کرد.

جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی این شهر، برلین را به عنوان یکی از مراکز فرهنگی جهان تبدیل کرده‌است. برلین در سده ۱۸ میلادی، به عنوان پایتخت پروس، قلب روشنگری بود. امروز نیز برلین، یکی از شهرهای مهم اروپاست.

شهری تاریخی:

بسیاری از رویدادهای تاریخی آلمان در این شهر رخ داده‌اند. پس از دوران نازی‌ها و پایان یافتن جنگ دوم جهانی، این خطه بین چهار قدرت بزرگ جهان، آمریکا، فرانسه، بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی تقسیم شد. در سال ۱۹۶۱ سرانجام جدایی دو بخش از آلمان با ساختن دیوار در برلین قطعی شد. تا ۹ نوامبر سال ۱۹۸۹، تا زمان به‌وقوع پیوستن انقلاب صلح‌آمیز مردم آلمان شرقی، این دیوار هم‌چنان برقرار بود. یک سال پس از آن، دو آلمان به‌طور رسمی متحد شدند.

اقتصاد:

از تعداد شهروندی که در این شهر آماده به کار هستند؛ تقریباً ۵۰ درصد در مراکز وابسته به صنایع مختلف مشغول به کارند. ۱۵درصد از طریق داد و ستد روزگار می‌گذرانند، ۱۳درصد در صنعت و ۱۲درصد در ادارت دولتی فعالیت می‌کنند.

مهندسی سیستم‌های الکتریکی بزرگترین بخش صنعتی در این شهر به‌شمار می‌آید که ۴/۳۱درصد از نیروهای کاری را به خود اختصاص داده‌است.

از دیگر بخش‌های بزرگ صنعتی که دستی در اقتصاد این شهر دارند می‌توان صنایع مکانیک، خودروسازی، شیمی، مواد غذایی، فروشگاه‌های آنلاین، عمران و ساخت و ساز، حمل و نقل، بیوتکنولوژی، محیط زیست، هتل‌داری، مهندسی پزشکی و پژوهش و فناوری را نام برد.

در سال ۲۰۱۵ تولید ناخالص داخلی (GDP) برلین به ۱۲۴ میلیارد یورو رسید که در مقایسه به سال پیش ۵/۴ درصد رشد داشته است. خدمات بخش عمده بازار کار برلین را در دست دارد و در نوامبر ۲۰۱۵ آمار بیکاری به ۱۰ درصد رسید. در بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ در برلین بیش از ۱۳۰ هزار شغل ایجاد شده است. در سال ۲۰۱۸ این رقم به عدد ۱۴۷ میلیارد یورو رسید.

پژوهش و توسعه نیز سهم عمده‌ای در اقتصاد برلین دارد. شرکت‌های بزرگی همچون فولکس‌واگن، فیزر و SAP آزمایشگاه‌های نوآوری خود را به برلین منتقل کرده و در پارک فناوری و تجارت آدلر سهوف که بزرگترین پارک فناوری از نظر درآمد در آلمان است، مستقر شده‌اند. در منطقه اقتصادی اروپا برلین به مرکزی برای انتقال شرکت‌ها و همچنین سرمایه‌گذاری بین‌المللی تبدیل شده است.

جغرافیا:

۲۴درصد از مساحت شهر را جنگلها و دریاچه‌های زیبا پوشانده، دره رود اسپری که از شرق تا غرب امتداد دارد و به میزان ۱۹۷ کیلومتر در رودخانه‌ها و کانال‌هایی که قابل کشتیرانی، سهیم است. ۴۷درصد از زمین‌های این شهر دارای کاربری‌های متفاوت است، ۸درصد برای زیر سازه‌های ترافیکی در نظر گرفته شده و ۴۳درصد برای فضای سبز و چشم‌اندازهای طبیعی مطرح است که از این میزان ۱۷درصد آن به جنگل‌ها، ۱۲درصد به پارک‌ها، ۷درصد به اراضی کشاورزی و ۷درصد به دریاچه‌ها اختصاص دارد. ۲۰ درصد فضای باز نیز به عنوان زمین‌های جان پناه جهت بلایای طبیعی در اطراف شهر قرار دارد.

برلین در تغییر:

در حال حاضر برلین، پایتخت آلمان، مرکز دولت و مجلس فدرال این کشور است، هر چند که هنوز برخی از وزارت‌خانه‌ها، شعبه‌هایی نیز در شهر بن، پایتخت پیشین آلمان دارند. بخشی از شهر که بناهای دولتی در آن واقع هستند، مثل رایشستاگ که مجلس فدرال آلمان در آن قرار دارد، دروازهٔ براندنبورگ (Brandenburger Tor)، یا میدان‌هایی چون بازار ژاندارمری (Gendarmenmarkt)، از جمله دیدنی‌های شهر برلین است که تاریخ معاصر آلمان در آن‌ها نوشته می‌شود. در میدان پوتسدام (Potsdamer Platz) که در زمان جنگ سرد به آن «نوار مرگ» می‌گفتند، چندی است که ساختمان‌های بسیار مدرن و بلند و دیدنی بنا شده‌اند. میدان الکساندر (Alexanderplatz)، که در دورهٔ حکومت آلمان دموکراتیک میدان مرکز مرکزی برلین شرقی بود، در سال‌های گذشته تغییرات اساسی کرده‌است. هم‌چنین در برخی از محله‌های برلین، به ویژه در بخش شرقی آن، رد پای تاریخ را می‌توان یافت.

blankساختمان اصلی کتابخانه دولتی برلین در میدان اونتر دن لیندن.

blankدروازه براندنبورگر از نمادهای برلین

blankنگاره‌ای از سرسرای ورودی دادگاه منطقه‌ای برلین.

این بنا در دههٔ ۱۹۰۰ میلادی، ساخته‌شد.

این شهر بزرگ، مرکز سیاسی و فرهنگی آلمان است و به خاطر تقسیم آن به دو بخش برلین غربی و برلین شرقی در سال‌های بین ۱۹۴۹ تا ۱۹۸۹ دارای یکی از متنوع‌ترین محیط‌های شهری اروپا است.

فرهنگ:

نخستین رادیوی محلی برلین در اکتبر ۱۹۲۳ راه‌اندازی شد.

برلین یکی از جذاب‌ترین شهرهای جهان برای شب‌زنده‌داری است. در حال حاضر قسمت‌های شرقی شهر برلین از لحاظ تفریح شبانه معروف هستند.

جشنواره فیلم برلین (برلیناله):

شهر برلین در ماه فوریه هر سال، میزبان جشنواره بین‌المللی فیلم برلین یا برلیناله (به آلمانی: Berlinale) است. برلیناله یکی از رویدادهای مهم سینمایی جهان به‌شمار می‌آید. برلیناله نخستین بار در سال ۱۹۵۱ با نمایش فیلم ربکا، ساخته آلفرد هیچکاک گشایش یافت.

جشنواره فیلم برلین در کنار جشنواره فیلم ونیز و جشنواره فیلم کن، مهمترین رویداد سینمایی اروپا به‌شمار می‌رود. این جشنواره هر ساله جایزه خرس طلایی و خرس نقره‌ای را به برگزیدگان بخش اصلی اهدا می‌کند. خرس به‌عنوان نمادی از شهر برلین شناخته می‌شود. در بخش‌های چندگانهٔ این فستیوال، مسابقه – پانوراما – فُروم – نسل – پرسپکتیو کینو آلمان – برلیناله کوتاه و چشم‌اندازی به گذشته، حدود ۴۰۰ فیلم به نمایش در می‌آیند. رئیس این جشنواره از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۹ دیتر کاسلیک بود و از سال ۲۰۲۰ ماریته ریسنبیک مدیریت اجرایی و کارلو چاتریان مدیریت هنری این جشنواره را برعهده دارند.

در سال ۲۰۱۹، ۳۳۱ هزار و ۶۳۷ بلیت سینما برای برلیناله فروخته شده است.

ترابری:

ایستگاه راه‌آهن مرکزی برلین یکی از بزرگترین و مهم‌ترین ایستگاه‌های راه‌آهن در اروپا محسوب میشود و علاوه‌بر سرویس‌دهی به شهرهای مهم آلمان، قطار به مقصدهای بین‌اللملی همچون وین، پراگ، زوریخ، ورشو، بوداپست و آمستردام دارد.

ترابری داخلی در شهر برلین به صورت گسترده‌ای در دسترس است، متروی برلین در سال ۱۹۰۲ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۱۰ خط و ۱۷۰ ایستگاه می‌باشد. این متروی از قدیمی‌ترین متروهای جهان محسوب می‌شود. همچنین اس-بان برلین یا قطار حومه برلین با ۱۵ خط و ۱۶۶ ایستگاه شهرها و مناطق اطراف این شهر را پوشش میدهد. تراموا برلین نیز با ۲۲ خط جابه‌جایی مسافرین در سراسر این شهر را انجام میدهد.

حمل و نقل عمومی یکی از مهمترین راه‌های ترابری در برلین به شمار می‌آید و در این راستا حکومت فدرال برلین تصمیم دارد تا ۲۰۳۵ سالانه نزدیک به ۲ میلیارد یورو جهت توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی سرمایه‌گذاری کند. همچنین تشویق مردم به استفاده بیشتر از حمل و نقل عمومی هم دیگر برنامه این شهر است، تا جایی که دولت و پارلمان در حال بررسی اجرای طرح حمل و نقل رایگان برای ساکنان برلین یا بلیت یک یورویی برای همه مسیرها هستند.

شهرهای خواهر

برلین امروزه دارای بیست شهر خواهر یا شریک است:

  • ۱۹۶۷ ایالات متحده آمریکالس آنجلس، ایالات متحده آمریکا
  • ۱۹۸۷ فرانسه پاریس، فرانسه
  • ۱۹۸۸ اسپانیا مادرید، اسپانیا
  • ۱۹۸۹ ترکیه استانبول، ترکیه
  • ۱۹۸۹ اتریش وین، اتریش
  • ۱۹۹۱ روسیه مسکو، روسیه
  • ۱۹۹۱ لهستانورشو، لهستان
  • ۱۹۹۱ مجارستان بوداپست، مجارستان
  • ۱۹۹۲ بلژیک بروکسل، بلژیک
  • ۱۹۹۳ اندونزی جاکارتا، اندونزی
  • ۱۹۹۳ ازبکستان تاشکند، ازبکستان
  • ۱۹۹۳ مکزیکمکزیکو سیتی، مکزیک
  • ۱۹۹۳ سوئیس برن، سوییس
  • ۱۹۹۴ چین پکن، چین
  • ۱۹۹۴ ژاپن توکیو، ژاپن
  • ۱۹۹۴ آرژانتین بوئنوس آیرس، آرژانتین
  • ۲۰۰۰ بریتانیا لندن، انگلستان
  • ۲۰۰۰ لیختن‌اشتاین فادوتس، لیختن اشتاین
  • ۲۰۰۰ نامیبیا ویندهوک، نامیبیا