جمهوری دموکراتیک آلمان Deutsche Demokratische Republik |
|||||
|
|||||
شعار کارگران جهان متحد شوید! (Proletarier aller Länder, vereinigt Euch!) |
|||||
سرود برخاسته از خرابهها (Auferstanden aus Ruinen) |
|||||
پایتخت | برلین شرقی | ||||
زبان(ها) | رسمی: آلمانی زبان اقلیت: سوربی |
||||
دولت | دولت سوسیالیستی (نظام تکحزبی مارکسیسم-لنینیسم) | ||||
رئیس شورای دولت | |||||
– ۱۹۴۹–۱۹۶۰ | ویلهلم پیک (رئیسجمهور) | ||||
– ۱۹۶۰–۷۳ | والتر اولبریخت | ||||
– ۱۹۷۳–۷۶ | ویلی اشتوف | ||||
– ۱۹۷۶–۸۹ | اریش هونکر | ||||
– ۱۹۸۹ | اگون کرنتس | ||||
– ۱۹۸۹–۹۰ | مانفرد گرلاخ | ||||
رئیس شورای وزیران | |||||
– ۱۹۴۹–۶۴ | اتو گروتول | ||||
– ۱۹۶۴–۷۳ | ویلی اشتوف | ||||
– ۱۹۷۳–۷۶ | هورست زیندرمان | ||||
– ۱۹۷۶–۸۹ | ویلی اشتوف | ||||
– ۱۹۸۹–۹۰ | هانس مدرف | ||||
– ۱۹۹۰ | لوتار د مزیر | ||||
قانونگذار | فولکس کامر | ||||
دوره تاریخی | جنگ سرد | ||||
– تصویب قانون اساسی | ۷ اکتبر ۱۹۴۹ | ||||
– خیزش ۱۹۵۳ آلمان شرقی | ۱۶ ژوئن ۱۹۵۳ | ||||
– بحران برلین | ۴ ژوئن ۱۹۶۱ | ||||
– انقلاب مسالمت آمیز | ۱۳ اکتبر ۱۹۸۹ | ||||
– توافق نهایی | ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰ | ||||
– اتحاد آلمان | ۳ اکتبر ۱۹۹۰ | ||||
مساحت | |||||
– ۱۹۹۰ | ۱۰۸۳۳۳کیلومترمربع (۴۱٬۸۲۸مایلمربع) | ||||
جمعیت | |||||
– حدود ۱۹۹۰ | ۱۶۱۱۱۰۰۰ | ||||
تراکم جمعیت | ۱۴۸٫۷ /کیلومترمربع (۳۸۵٫۲ /مایلمربع) | ||||
یکای پول | مارک آلمان شرقی (M) نام تا ۳۰ ژوئن ۱۹۹۰: 1948–64 Deutsche Mark (DM) ۱۹۶۴–۶۷ Mark der Deutschen Notenbank (MDN) مارک آلمان (DM) ۱ ژوئیه ۱۹۹۰ |
||||
دامنه سطحبالای کد کشوری | .dd۱ | ||||
فهرست پیششماره تلفنی کشورها | +۳۷ | ||||
امروزه بخشی از | آلمان |
آلمان شرقی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک آلمان دولتی کمونیستی جزو بلوک شرق در طول جنگ سرد بود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۰ در منطقهای از آلمان که تحت اشغال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود حکومت میکرد.
در سال ۱۹۹۰ با پیوستن به آلمان غربی، جمهوری فدرال آلمان (به آلمانی: Bundesrepublik Deutschland) تشکیل شد.
تاریخ:
جمهوری دموکراتیک آلمان در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ در برلین شرقی اعلام موجودیت کرد. این اتفاق پنج هفته پس از اعلام موجودیت جمهوری فدرال آلمان در آلمان غربی بود. در سال ۱۹۵۴ این کشور کاملاً مستقل اعلام شد اما بنا به توافقات چهار قدرت جهانی در نشست پستدام نیروهای نظامی شوروی هنوز در این کشور مستقر بودند. این بیش از هر چیز به علت حضور گستردهٔ نیروهای آمریکایی در آلمان غربی و شرایط دوران جنگ سرد بود. آلمان شرقی از اعضای پیمان ورشو بود.
در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ برای اولین بار انتخاباتی آزاد در این کشور برگزار شد و نتیجتاً حزب اتحاد سوسیالیستی که حاکم بود اکثریت را در فولکسکامر (مجلس آلمان شرقی) از دست داد. (پیش از این اکثریت این حزب در انتخابات تضمین شده بود).
در ۲۳ اوت فولکس کامر رای به پیوستن آلمان شرقی به جمهوری فدرال آلمان را داد و در نتیجه با اتحاد دوبارهٔ دو آلمان، جمهوری دموکراتیک آلمان ملغی شد.
تجارت (قاچاق) انسان
کسانی که در طول جنگ سرد سعی میکردند از آلمان شرقی فرار کنند ممکن بود کشته، زندانی یا شکنجه شوند ولی دولت این کشور بهقدری با بیپولی مواجه بود که برخی از این افراد را پنهانی به آلمان غربی میفروخت، کشوری که بیشتر این افراد در وهله نخست سعی داشتند به آنجا فرار کنند. پس از آنکه اقتصاد آلمان شرقی به نوعی در حال سقوط آزاد بود. بسیاری از کارگران متخصص و روشنفکران فرار کرده بودند، همچنین اتحاد جماهیر شوروی در حال بالا کشیدن منابع این کشور بود. در سال ۱۹۶۴ وضعیت مالی بهقدری خراب شده بود که مقامات این کشور طرحی را آماده کرده بودند برای فروختن زندانیان سیاسی به آلمان غربی. این طرح “häftlingsfreikauf” (خونبهای زندانیان) نام داشت. آندریاس آپلت، مؤلف و تاریخدان، میگوید: «بین سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۸۹ حدود ۳۳ هزار و ۷۵۵ زندانی سیاسی و ۲۵۰ هزار نفر از بستگان آنها، در ازای مجموعاً ۳٫۵ میلیارد مارک آلمان، به آلمان غربی فروخته شدند.» او میگوید: «هر دو طرف از این معامله سود میبردند، آلمان شرقی بخاطر اینکه به ارز آلمان غربی نیاز داشت و آلمان غربی بخاطر اینکه میخواست مردم را از زندانهای ضدبشری آلمان شرقی نجات دهد.» زندانیان در مقابل کالاهایی مانند قهوه، مس و نفت نیز مبادله میشدند. با این حال، هیچکدام از طرفین علاقهای به علنی کردن این موضوع نداشت، آلمان شرقی بخاطر اینکه نمیخواست ضعیف به نظر برسد و آلمان غربی بخاطر اینکه نمیخواست به چشم حامی مالی رژیم کمونیستی دیده شود. از همین رو این عملیات پنهان ماند، افراد در راهروهای تاریک راهآهن زیر زمینی، او-بان (U-Bahn)، مبادله میشدند یا در اتوبوسهایی با پلاک قابل تعویض از مرز رد میشدند. این پلاکها را در پست بازرسی مرزی تعویض میکردند تا اتوبوسها در سوی دیگر مرز شبههای ایجاد نکنند.
رئیس شورای دولت
- ویلهلم پیک
- والتر اولبریخت (والتر اولبریشت)
- ویلی استوف
- اریش هونکر
- اگون کرنتس
- مانفرد گرلاخ
رئیس شورای وزیران
- اوتو گروتوول
- ویلی استوف
- هورست زیندرمان
- ویلی استوف
- هانس مودرو
- لوتار دو مایتسیر
تقسیمات کشوری
- روستوک
- نئوبراندنبورگ
- شورین
- فرانکفورت (اودر)
- پوتسدام
- ماگدبورگ
- کوتبوس
- هاله
- درسدن
- لایپزیگ
- ارفورت
- کارل
- کارل مارکس اشتات
- گرا
- زوئل
ایالات
- براندنبورگ
- مکلنبورگ-فورپومرن
- ساکسونی
- زاکسن-آنهالت
- تورینگن
منبع ویکی پدیا