قوانین ویزای حوزه شنگن (اروپا) به قوانینی گفته میشود که توسط اتحادیه اروپا تعیین و در حوزه شنگن و دیگر اعضای اتحادیه اروپا به اجرا در میآید. این قوانین میگوید اگر فردی غیر اروپایی بخواهد به کشورهای عضو اتحادیه اروپا، حوزه اقتصادی اروپا، سوئیس، کرواسی، بلغارستان، قبرس یا رومانی شود باید ویزای شنگن دریافت کند.
حوزه شنگن شامل ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و چهار کشور غیر عضو ایسلند، لیختناشتاین، نروژ و سوئیس میشود. بلغارستان، کرواسی، قبرس و رومانی هنوز عضوی از شنگن نیستند اما قوانین ویزای آنها بر اساس قوانین ویزای شنگن بنا شدهاست. با در نظر گرفتن اهداف سفر، ویزای عادی شینگن به هفت نوع C, B، A , ویزای ملی ,ویزای دوبار ورود , ویزای یک بار ورود و ویزای چندبار ورود تقسیم میشود.
منطقه شنگن ۲۶ کشور را شامل میشود. این کشورها عبارتند از: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد و سوئیس.
نقشه قوانین ویزا
کشورهای عضو شنگن
سایر اعضای اتحادیهٔ اروپا که سیاستهای ویزای مشابه شنگن دارند
اعضای اتحادیهٔ اروپا که سیاستهای ویزای مجزا دارند
کشورهایی که فرود به آنها برای ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه برای اعضای شنگن آزاد است؛ در بعضی شرایط این مدت برای بعضی از کشورهای ضمیمه ۲ بیشتر است. (EC 539/2001 Annex II)
نیاز به درخواست ویزا برای ورود به حوزه شنگن و سفر به بعضی از کشورهای دیگر شنگن در برخی شرایط (EU 2018/1806 Annex I)
نیاز به درخواست ویزا برای ورود به هر کشور حوزه شنگن (EC 810/2009 Annex IV)
مدارک سفر پذیرفته نمیشود.