آنتونیو سالییری | |
---|---|
پرترهٔ سالییری که توسط یوزف ویلیبرورد مِلِر (۱۷۷۸–۱۸۶۰) کشیده شدهاست
|
|
اطلاعات | |
تولد | ۱۸ اوت ۱۷۵۰، لنیاگو، جنوب ورونا، جمهوری ونیز |
ملیت | ایتالیایی |
مرگ | ۷ آوریل ۱۸۲۵ (۷۴ سال)، وین |
سبک(ها) | کلاسیک |
استاد(ها) | کریستف ویلیبالد گلوک |
ساز(ها) | هارپسیکورد |
شاگرد(ها) | لودویگ فان بتهوون، فرانتس شوبرت، فرانتس لیست |
علت معروفشدن | آهنگسازی در دربارِ یوزف دوم، امپراتور مقدس روم در وین |
آنتونیو سالییِری یا آنتونیو سالیِری (به ایتالیایی: Antonio Salieri) (تلفظ ایتالیایی: [anˈtɔ:njo saˈljɛ:ri]) (زادهٔ ۱۸ اوت ۱۷۵۰ – درگذشتهٔ ۷ مهٔ ۱۸۲۵) آهنگساز، موسیقیدان، نوازندهٔ هارپسیکورد، و رهبر ارکستر اهل جمهوری ونیز بود که در جمهوری ونیز متولد شد، اما بخش عمدهٔ زندگی خود را در وین و در دستگاه حکومتیِ دودمان هابسبورگ گذراند.
سالییری شخصیت برجستهای در گسترش موسیقی اپرا در اواخر سدهٔ هجدهم بود. بهعنوان دانشآموز کریستف ویلیبالد گلوک، سالییری اپراهای زیادی به سه زبانِ ایتالیایی، فرانسوی، و آلمانی نوشتهاست. سالییری نقش بهسزایی در شکلدادن بسیاری از ویژگیهای ساختارهای اپرایی داشت و موسیقی او تأثیر چشمگیری بر روی موسیقیدانان بعد از خودش گذاشت.
سالییری همچنین چند اپرا برای خانهٔ اپرای ونیز، رُم، و لندن نوشت. آثار دراماتیک او در زمان حیاتش بهطور گسترده در تمام اروپا اجرا میشد.
سالییری از بزرگترین و تأثیرگذارترین معلمان موسیقی بودهاست. لودویگ فان بتهوون، فرانتس شوبرت، و فرانتس لیست در میان مشهورترین شاگردان او قرار دارند. همچنین، آنتونین رایشا، یوهان نپوموک هومل، و فرانتس کساور ولفگانگ موتسارت (پسر ولفگانگ آمادئوس موتسارت) نزد او شاگردی کردهاند.
منابع : ویکیپدیا